Kleine Steine
Een bijzonder markant figuur was "Kleine Steine". Een oud Duits vrouwtje, met knotje, spits gezichtje en kleding uit de jaren dertig. Ze kon zo weggelopen zijn uit een sprookje als het lieve toverheksje. Het was een lief en chaotisch persoontje, dat echter een paar onhebbelijkheden had.
Als ze haar kans schoon zag verschoof ze stukjes op de dozijnen van de tweetjes-tafel of haalde er de verkeerde vanaf. Ook vroeg ze bij een uitbetaling altijd om "kleine Steine" als ze tweetjes wilde. Vandaar haar bijnaam.
Op een drukke avond, ze was weer eens aan het goochelen op de dozijnen, viel haar stoel om, nčt toen ze wilde gaan zitten. Tot grote schrik van ons allen, die het ergste vreesden voor het broze mensje, duvelde ze op de grond.
De chef schoot overeind en bereidde zich voor op het onvermijdelijke. Zijn strak gespannen blik richtte zich op de plaats van het ongeval. Maar vijf seconden later ontsnapte hem een zucht van verlichting.
Zijn ogen begonnen te twinkelen toen hij een klein knokig handje boven de tafelrand tevoorschijn zag komen en een tweetje van het eerste naar het tweede dozijn zag verschuiven.